بذر پیاز طلایی

پیاز طلایی نسبت به رنگ های دیگر پیاز دارای انبارداری بهتری است و ماندگاری بالایی دارد، رقمی از پیاز خشک با مزه و بوی کمی تند است. درونش سفید است و لایه‌های پوست کاغذیش رنگ طلایی و زرد دارد.

پیاز طلایی روز کوتاه معمولاً ۳ ماهه برداشت می شود که زمان مناسب برای کاشت آن و غده زنی پیاز ها روزهای کوتاه است که در ادامه به طور کامل توضیح داده ایم که با توجه به آب و هوای منطقه خود پیاز مناسب برای کاشت را انتخاب نمایید.

معرفی پیاز:

پیاز با نام علمی Allium cepa گیاهی از خانواده نرگسیان یکی از سبزیجات پرمصرف در جهان بوده، پیاز قدمت بسیار طولانی ای دارد، اسناد به جا مانده از اهرام مصر نشان می دهد چند هزار سال قبل از میلاد مسیح در مصر کاشته می شده است و به عنوان غذای اصلی مصرف می شده است.

پیاز گیاهی دو یا سه ساله می باشد که قسمت زیرزمینی آن قابل مصرف می باشد و ساقه ی هوایی آن آبدار و توخالی بوده که کمتر مورد مصرف قرار می گیرد، در سال اول و با انجام غذاسازی گیاه پیاز زیر زمین تشکیل می شود و در سال دوم ساقه های گل دار ظاهر شده و برداشت بذر پیاز طلایی آغاز می شود.

پیاز معمولاً به سه دسته روزبلند، روزمتوسط و روز کوتاه تقسیم می شود این ویژگی مشخص می کند که پیاز باید در چه فصلی کاشته شود به این صورت که پیاز های روز بلند در بهار که طول روز بلند بوده کاشته می شود و پیازهای روز کوتاه در اواخر تابستان و پاییز که طول روز کوتاه است کاشته می شود، رعایت این موضوع به تشکیل پیازهای با کیفیت تر می انجامد، طول روز کوتاه یعنی پیاز به نور کمتر و حرارت کمتر برای تشکیل سوخ (bulb) و غذاسازی دارد.

ساقه های پیاز معمولاً ۱۵ تا ۴۵ سانتی متر ارتفاع می گیرند، کشاورزان ساقه ها را هنگامی که بلند می شوند از ارتفاع حدوداً ۱۰ سانتی متری زمین قطع می کنند یا می شکنند تا انرژی گیاه صرف رشد قسمت های زیرزمینی شود و پیازهای درشت تری را تولید کند البته به طور کلی هنگامیکه پیاز بالغ می‌شود، ذخایر غذایی شروع به انباشته شدن در ته برگ و برجستگی پیاز می‌کنند.

زمان برداشت پیاز و بذر گیاه:

معمولاً در فصل پاییز ساقه های پیاز زرد شده و از بین می روند و پوست خارجی پیاز در زیر خاک خشک می شود و برداشت آغاز می شود، اگر پیازها برداشت نشود قسمت میانی پیاز مجدد در فصل بهار شروع به برگ دهی می کند و در این بار ساقه های گل دهنده رشد می کنند و گلها تبدیل به دانه قابل کاشت شده، بعد از رسیدن بذرها می توان آنها را برداشت و برای کاشت سال بعد ذخیره نمود، گلهای پیاز معمولاً سفید و دانه های آن مشکی هستند.

پیاز به سادگی تکثیر می یابد و می توان آن را در فضای کوچک باغچه یا گلدان های سایز متوسط پرورش داد، البته پیاز به فراوانی یافت می شود و شاید انتخاب ایده آلی برای کاشت خانگی نباشد ولی همیشه به این نکته توجه داشته باشید که گیاهی که در منزل پرورش می دهید و از سلامت آبیاری و خاک و رشد آن اطمینان دارید با ارزش تر است.

در جهان سه کشور چین، هند، ایالات متحده آمریکا بزرگترین تولید کنندگان پیاز می باشند، در ایران متوسط برداشت پیاز در هر هکتار زمین تحت کشت ۱۰۰ تن است که در آذربایجان شرقی، اصفهان، مرکزی، فارس، خراسان، زنجان و جیرفت به طور تجاری و وسیع کاشته می شود.

طبقه بندی پیازها:

طبقه بندی بر اساس رنگ:

1. رنگ زرد یا قهوه ای مناسب سرخ کردن و پخت و پز ( کباب، شامی، سس، سوپ)
2. پیاز قرمز یا ارغوانی مناسب خام خوردن (ترشی، سالاد و ساندویچ)
3. پیاز سفید، تردترین و معمولاً تندترین (سالسا، چاشنی)

پیازهای ایرانی :‌

1. سفید :‌ پیاز سفید کاشان ،‌ سفید قم
2. قرمز :‌ پیاز طارم ،‌ ری ،‌ آذر شهر
3. صورتی :‌ پیاز نوشهر
4. بنفش :‌ پیاز کهریزک

پیازهای آمریکایی :‌

1. زرد :‌ کُره زرد Yellow globe
2. سفید :‌ کره سوت پرت سفید South white globe
3. قرمز :‌ کره قرمز سوت پرت South port red globe

طبقه بندی پیاز بر اساس طول روز:

همانطور که گفته شد پیاز با توجه به نیازش به نور و دما به سه دسته روز بلند و روز کوتاه و روز متوسط تقسیم می شود.

۱٫پیازهای روز کوتاه :‌   

پیازهای روز کوتاه به کمترین میزان روز نیاز دارند در نتیجه مناسب برای کاشت پاییزه بوده و در روزهایی با طول ۱۱ تا ۱۲ ساعت پیاز به خوبی تشکیل می شود و ۶ تا ۷ ماه بعد و در زمستان یا اوایل بهار برداشت می شود.

۲٫ پیازهای روز متوسط :‌

آب و هوای ملایم و معتدل برای کاشت این نوع پیاز مناسب است و در روزهایی با طول ۱۳ تا ۱۴ ساعت نیاز دارند و معمولاً این نوع پیاز در زمستان کاشته می شود و به ۵ تا ۶ ماه زمان برای رشد نیاز دارد و معمولاً در خرداد یا تیر ماه سال بعد برداشت می شود.

۳٫ پیازهای روز بلند :‌

این مدل پیازها به روزهای بلند و گرم نیاز دارند، روزهایی با طول ۱۶ ساعت که طولانی ترین روزهای سال می باشند برای کاشت و غده زنی این رقم پیازها مناسب است، این ارقام پیاز در مناطق معتدل سرد کاشته می شود، فصل کاشت بذر این ارقام اوایل بهار می باشد و در یک دوره ی ۶ ماهه قابل برداشت شده و در شهریور یا مهر ماه نیز برداشت می شود.

بیشتر ارقام پیاز حدود ۸۹٪ آب، ۴٪ قند، ۱٪ پروتئین، ۲٪ فیبر و ۰٫۱٪ چربی دارند. پیاز مواد غذایی ضروری، و چربی کمی دارد و در هر ۱۰۰ گرم ۱۶۶ کیلو ژول (۴۰ کیلو کالری) انرژی تولید می‌کند. بدون افزایش محسوس میزان کالری غذاها را خوش طعم می‌کنند.

پیازهای خرد شده ترکیبات معینی را منتشر می‌کنند که موجب می‌شود غدد اشکی چشم اذیت شده و اشک ترشح کنند، در سال۲۰۰۸، مؤسسه غذا و محصول نیوزیلند بوسیله استفاده از خاموشی ژن و زیست‌فناوری و برای جلوگیری از تجزیه بوسیله آنزیم LFS، پیازی را تولید کردند که هیچ اشکی تولید نمی‌کند.

جالب است بدانید که در قرون وسطی در اروپا پیاز در کنار کلم و حبوبات یکی از سبزیجات اصلی خوراک مردم فقیر و غنی بود و چنان اهمیتی داشت که مردم برای پرداخت اجاره و حتی هدیه عروسی از آن استفاده می‌کردند. همچنین برای درمان سردرد، مارگزیدگی و ریختن موی سر پیاز تجویز می‌شد.